مشروعیت یا تمرینیت عبادت کودکان از منظر فقهای شیعه و سنی

چكيده
این نوشتار بحث مشروعیت یا تمرینیت عبادت کودکان را که یکی از موضوعات مهم در مباحث فقهی بوده مورد بررسی قرار داده است. بررسی تطبیقی موضوع و مقارنۀ آن در بین فقهای شیعه و سنی و این‌که کودکان نسبت به انجام عبادت چه وضعیتی دارند؟ آیا عبادت آنان مشروع است یا جنبۀ تمرینی دارد؟ آثار این عبادت و نیز ثمرۀ اقوال چیست؟ طبق تتبع صورت‌گرفته، نماز که از جمله و بلکه عمدۀ عبادات کودک است، از دیدگاه تمامی مذاهب اسلام، مشروع و صحیح می‌باشد و کودک به‌خاطر انجام عباداتی مثل نماز، روزه و حج مستحق اجر و ثواب می‌شود. امر کودکان به عبادت و نماز، تشویق و تأکید بر آن، به‌خاطر وجوب این عبادات نیست؛ زیرا شرط وجوب، بلوغ است و نیز برای مجبور ساختن وی به عبادت هم نیست، بلکه صرفا شیوه و روشی تربیتی است که بر اسMFT_Volume 8_Issue 16_Pages 221-243اس آن، کودک به خواندن نماز تمرین داده ‎شود تا به انجام این عبادت، عادت نماید. لذا فقهای عظام در مورد آن تعبیر به «تمرینیة عبادات الصبی» نموده‌اند. اساس تحقیق، به تبیین ادلۀ قول به مشروعیت عبادات کودکان و پاسخ از ادلۀ قول به تمرینیت پرداخته و اقوال موجود در مساله را بررسی نموده است.
کلیدواژه‌ها: عبادت، مشروعیت، تمرینیت، کودکان، شیعه، سنی.